همدان
همدان
روز اول
صبح به همدان آمدیم. من عاشق معماری این شهر شدم. یک معماری گرد که تمام آثار گردشگری هم در همین میدان های شهر است. نقشه را که دستم می گرفتم خیلی راحت مسیر را پیدا می کردم. نکته جالب برای من باز بودن اماکن دیدنی از 8 صبح بود.
صبح به غار علیصدر رفتیم. این غار از زیبایی واقعا روی دست آن دو غار دیگر و فکر کنم تمام دنیا می زد. بخشی از مسیر را هم با قایق می رفتیم و این مسیری که ما رفتیم گویا تازه راه اندازی شده بود. فکر کنم 1.5-2 ساعت در غار بودیم.
بعد به شهر لالجین، مرکز سفال ایران، رفتیم. عصر به آرامگاه باباطاهر و ابوعلی سینا در خود همدان رفتیم. شعرهای باباطاهر را دورتادور محوطه درونی آرامگاه روی سنگ تراشیده بودند.
|
روز سوم
به دهکده تفریحی توریستی گنج نامه رفتیم. به خاطر باد تلکابین امروز تعطیل بود. دلم می خواست تلکابین در برف را هم تجربه کنم. همیشه تلکابین در جنگل را رفته ام. مجموعه یک کتیبه هخامنشی، غار آکواریوم، موزه پروانه و یک مرکز خرید و رستوران هم داشت.
نوروز 96
کویر مصر
کویر مصر
به هرکس می گفتم می خواهم به کویر مصر بروم فکر می کرد دانشگاهمان چقدر معرکه است که ما را به کشور مصر اردو می برد.
ما در اتاق شماره 8 اقامتگاه بومگردی شنزار بودیم. از این خانه های قدیمی پر اتاق است که تغییر کاربری داده است. جای خیلی نازی است. برای برنامه های تفریحی پیاده به شنزار رفتیم. موتورسواری، شتر سواری و سافاری برنامه های تفریحی قبل از ناهار بود. اولین بار که شتر را از نزدیک دیدم به نظرم آمد قیافه اش خیلی شاد است و با ناز پلک می زند هرچند صدایی که درآورد کاملا با این اوصاف متضاد بود. یک قافله شتر پنج نفری را به هم وصل کرده بودند و ما سه تا و بقیه هم اتاقی ها می خواستیم سوارشان شویم. راستش خیلی استرس داشتم ولی با خودم گفتم این همه راه کویر بیایم و سوار شتر نشوم؟ و سوار شدم. از پله بالا می رفتیم و از روی سکو سوار شتر می شدیم. اولش ترسناک بود. از این ارتفاع و شتاب تصور قبلی نداشتم. شتر آخر هی وسط راه می ایستاد تا خار بخورد بعد چون جا می ماند می دوید تا به بقیه برسد. سوار مربوطه، که به زور راضی اش کردیم سوار شود و شترش دسته درست و حسابی نداشت هم هی می گفت ای ساربان آهسته ران او هم می گفت چیزی نیست. بعدش هم موتورسواری در شنزار و سافاری بود. موتور را که جرات نکردم سوار شوم. سوار سافاری که شدیم اولش مسیری را در جاده آسفالته رفت و ما فکر کردیم سافاری دیدن همین مناظر اطراف است. ولی در واقع سافاری یکی از پرهیجانترین لحظات زندگی من بود و خواهد بود. بعد از آن جاده کوتاه وارد شنزار شدیم و یک شهربازی زنده شروع شد. من حاضر نیستم سوار ترن هوایی بشوم که یک وقت بیرون پرت نشوم. الان که فکر می کنم می بینم جرات ندارم دوباره سافاری هم بروم که یک جاهایی با شیب نزدیک 90 درجه از تپه های شنی بالا می رفت و یکهو دور م یزد و برمیگشت پایین و دوباره تپه بعدی با آن سرعت بالا و آهنگ سافاری بلند. من و یک قل که در طرفین بودیم به قل وسط چسبیده بودیم که یک وقت از در به بیرون پرت نشویم.
بعد به اقامتگاه برگشتیم و از سوپر روبرویش خرید کردیم. آب معدنی و روغن کوهان شتر گرفتیم که هم مصرف خوراکی دارد و هم برای مصرف موضعی برای مفاصل خوب است. دوغ شتر هم خریدیم. فروشنده می گفت شیر شتر یک روز بیشتر نمی ماند و وقتی بماند دوغ می شود. اگر بخواهیم شیر را برای مدت طولانی تر نگهداری کنیم، آنرا منجمد می کنیم. دوغ اش گازدار و خیلی خوشمزه بود. یک کافه زیبا هم داشت که می خواستیم بستنی بخوریم ولی تعطیل بود. ظواهر اینجا نشان می داد توریست های خارجی اینجا زیاد می آیند.
ساعت دو برای ناهار چلوکباب خوردیم و ساعت سه و نیم شروع برنامه رمل نوردی بود. بعد از ناهار خوابیدم و ساعت سه و چهل دقیقه بیدار شدم و بدو بدو حاضر شدیم و آخر از همه به سمت کویر رفتیم. مسیر، پیاده روی طولانی به سمت خورشید در حال غروب بود و کلی روی شن ها عکس گرفتیم. بعد از غروب برنامه آتش بازی داشتیم. آسمان پر از ستاره بود و شنها سرد شده بودند. روی شن ها نشسته بودیم یا گاهی دراز می کشیدیم. لمس ریختن شن های سرد از لابلای انگشتان دستم حس خیلی خوبی بود که هرگز فراموش نخواهد شد. وقتی دوباره آن مسیر را داشتیم در تاریکی با چراغ قوه یک قل بر می گشتیم آرامش عظیم سکوت کویر تمام وجودم را در برگرفته بود. فکر کنم حالا می فهمم وقتی می گویند کسی سر به بیابان گذاشت چرا گذاشت. بیابان نوعی علاج است.
با توجه به حضور ابرها و احتمال کنسلی برنامه رصد، تشکها را پهن کردیم تا بخوابیم. حول وحوش ساعت یازده خوابم برد. ساعت یازده و نیم یک قل آرام در گوشم گفت رصد هست اگر میخواهی بیا. بیدار شدم و رفتیم. توضیحات کلی درباره نجوم و ستارگان دادند ولی افق تارتر میشد و ستاره ها خیلی زیاد نبودند. دیگر برای رصد با تلسکوپ نماندم و ساعت دو به اتاق برگشتم و خوابیدم چون کهکشان و سیاره نمی شد بگیرند و فقط توده ستاره ای می توانستند بگیرند و شهاب سنگ را هم که همه به جز من می دیدند و هوا هم خیلی سرد شده بود.
ساعت هفت صبح بیدار شدیم و علیرغم همه تهدیدها که به همه برنامه ها نخواهیم رسید چون باید ساعت 12 شب مشهد باشیم، ساعت یک ربع به نه راه افتادیم. این دفعه قرار است از جاده طبس برگردیم. صبح اولین جایی که دیتا وصل شد وزن شتر را جست وجو کردم. آخر برایم سوال است آن هیکل روی آن چهار پا موجب پادردش نمی شود ولی انسان با هیکلی کمتر از آن و دوپا دچار پادرد ناشی از وزن زیاد میشود. بعد خواص مس را جست وجو کردم که کاهش استرس و فشار روزمره زندگی نوشته بود. بعد از نماز مغرب انگشتر مسی ام را دستم کردم که با نزدیکتر شدن به شنبه، خدای ناکرده استرس نگیرم. به دوقلوها گفتم باید شنبه هم دستم کنم که امواج منفی استاد بهم نخورد. یه قل گفت باید یکی دست خود استاد کنیم که انرژی منفی اش در نطفه خفه شود (شنبه امتحان میان ترم داشتیم). ساعت ده و نیم به دریاچه نمک رسیدیم. هوا عالی بود. یک زمین وسیع سفید بود. حس خیلی خوبی داشت. زیرپایمان آب نمک یخ زده بود. کل فیزیک الان برایم زیرسوال رفت. هوا معمولی و آب نمک یخ زده بود. بعضی جاها نرم بود و زیر پا له میشد. وقتی بلورهای نمک را برداشتم، هرچه خراشیدگی سطحی نامحسوس روی دستم بود را سوزاند.
آبان 95
کویر سه قلعه
کویر سه قلعه
در اتوبوس ما یک گروه ده نفره بسیار پر سروصدا حضور داشت که اصرار داشتند آهنگ های گوشی هایشان در اتوبوس پخش شود، این وسط بلندگوهای اتوبوس خراب بود و خود این ها هم که پر سروصدا بودند و واقعا سرسام شدیم. سر یک دو راهی که اتوبوس ما اشتباه رفت و اتوبوس دیگر برایش بوق زد، این گروه پر سروصدا هم بلند گفت داری اشتباه می زنی داداش!
یک جا برای دستشویی نگه داشتند و علیرغم اخطار مسئولین مبنی بر عدم خرید ساندویچ از اطراف آنجا این گروه پر سر و صدا ساندویچ خریدند. برای شام گفتند فقط آش می دهیم. به خاطر اعتراضمان گفتند با هزینه خودتان ساندویچ سرد هم میگیریم، ولی جایی که توقف کردند چون تاریخ انقضا ساندویچ هایش گذشته بود، چیزی نگرفتند. بالاخره به اقامتگاه رسیدیم. چندتا اتاق داشت و مسئولین گفتند در چادر هم می توانید بخوابید. من و دوستم می خواستیم روی پشت بام بخوابیم ولی چون دوست دیگرمان سرمایی بود تصمیم گرفتیم در اتاق بخوابیم. اتاق ها کوچک بود و فقط یکی بزرگ بود برای همین وسایلمان را داخل همان گذاشتیم، موقع بیرون آمدن از اتاق تا آشغال ساندویچ آن پر سروصداها را دیدیم فورا برگشتیم و وسایل را برداشتیم و فرار کردیم. اتاق ها گرم بود و بیرون داشت سرد می شد ولی چاره ای نبود.
بعد از برنامه رصد در حضور ماه کامل که کاملا مانند چراغی آسمان را روشن کرده بود و تا افق مسیرت را می توانستی ببینی، گفتند دوساعت بخوابید تا برای طلوع به کویر برویم. من ابری نبودن هوا را این دفعه بررسی کرده بودم ولی کامل بودن ماه را نه، خب انتظار می رفت مسئول برگزاری اردو این مورد را برای انتخاب تاریخ رصد کویر لحاظ کند. کویر سه قلعه از بهترین کویرها برای رصد آسمان است.
یک چادر و دوتا تشک و پتو گرفتیم و سه تایی در چادر در حیاط خوابیدیم. ساعت 6 صبح بیدارم کردند و گفتند 10 دقیقه وقت داری حاضر شوی تا رمل نوردی برویم. شن هایش خردتر از شن های کویر مصر بود. واقعا دریای خاک بود.
بعد از رمل نوردی، دراز کشیدن روی شن ها و نظاره آسمان صاف و آبی و غلت خوردن از بالای تپه ها و عکاسی های شبه هنری رفتیم صبحانه بخوریم. گرمتر شدن هوای کویر را با بالاتر آمدن خورشید کاملا حس می کردم.
بعد از صبحانه چادر و وسایل را جمع کردیم و برای بازدید از رودخانه نمک راه افتادیم.
اردیبهشت 96
اردوی طبس : چشمه مرتضی علی
طبس: رودخانه مرتضی علی
بالاخره به سمت چشمه مرتضی علی راه افتادیم. اوایل حرکت اتوبوس، سرپرست پرسید چند نفر صدقه داده اند؟ کسی چیزی نگفت. کلاه لبه دارش را برای جمع کردن صدقه دورگرداند. دوستم برای هر سه تایمان مبلغی را داد. وقتی سرپرست کلاه را به سمت من گرفت، به دوستم اشاره کردم و گفتم برای هر سه مان داد.
لیدر میگوید طبس قبل از زلزله سال 57 مانند اصفهان منارجنبان و کلی ساختمان تاریخی با ارزش داشته است که به خاطر زلزله ویران شدهاند.
در نزدیکی های مسیر رفت به رودخانه اتوبوس را برای خرید خوراکی و دمپایی پلاستیکی نگه داشتند، من هم چون دیدم می گویند حدود سه ساعت، رفت و برگشت، در مسیر رودخانه هستیم از این کفش های پلاستیکی خریدم. کفش مناسب نیاورده بودم چون می خواستم بدون کفش در رود راه بروم و کاملا با طبیعت ارتباط برقرار کنم. بعد دیدم سه ساعت پیاده در بستر سنگی رودخانه به جای اتصال به طبیعت موجب فنای فی الطبیعت می شود. ارتفاعات زیادی را با اتوبوس بالا رفتیم. بعد باید از تعداد زیادی پله پایین می رفتیم و مسیر رودخانه تا طاق عباسی را پیاده از بستر سنگی رودخانه می رفتیم. خیلی مسیر خوبی بود. یک جاهایی بود که می توانستی هم از خشکی بروی و هم از رودخانه و من همه را از رودخانه رفتم، چون با خودم فکر می کردم این تجربه نمیتواند همیشه تکرار شود. در رودخانه تعداد زیادی از این ماهی های فیش اسپا هم داشت. یک جا از روی یک سنگ جلبکی لیز خوردم و تا کمر در آب افتادم. تقریبا تا آخر مسیر برگشت لباسم خشک شده بود ولی در سایه و باد یخ می زدم. آب رودخانه یک جاهایی گرم و یک جاهایی سرد بود و قانون آفتاب و سایه و گرما و سرما برای دمایش صادق نبود. طبق گفته لیدر آب گرمی که از کوه می آید به خاطر آتشفشان نیست چون گوگرد ندارد ولی چون داخل سنگ است گرم می باشد.
یک جا هم اسمش دوش بود که آب گرم از سنگ مثل دوش حمام با فشار زیاد بیرون می زد و گرم بود. اگر لباس اضافه آورده بودم حتما زیرش می رفتم. لیدر می گفت یک جایی در ادامه مسیر هست که دمای آب 73 درجه است و تخم مرغ می پزد. آخرهای مسیر به سمت طاق یک شیب تندی بود که از آن به سختی بالا می رفتیم و با سریدن پایین می آمدیم. در کل مسیر پایم به خاطر سنگهای جلبکی خیلی لیز و پیچ خورد. فکر کنم صدقه سه نفرهمان واقعا کافی نبود. در مسیر برگشت پاهایم درد گرفته بود و سوزش ریه مثل آخر امتحان دو ورزش داشتم. به زور پله ها را بالا رفتم. وقتی به اتوبوس رسیدیم لیدر تور با یک شیرینی محلی (روورکرده) از همه پذیرایی می کرد.
آذر 97
